ایمپلنت و کاشت دندان

دو حالت کلینیکی در این باره وجود دارد:

1. Peri-Implant mucisitis التهاب لثه.
2. Peri Implantitis التهاب لثه و استخوان.

البته تظاهر کلینیکی هر دو مشابه است و تفاوت میان آن ها در تحلیل استخوان در پری ایمپلنت می باشد و معمولا انتظار می رود که موکوزیت تبدیل به بیماری لثه ایمپلنت شود.

در این مقاله می خواهیم به سوالات زیر پاسخ دهیم:

1. تعریف پری ایمپلنت.
2. تبدیل موکوزیت به Peri Implantitis.
3. آغاز و الگوی پیشرفت بیماری.
4. خصوصیات پری ایمپلنت.
5. ریسک فاکتور های ایزیکاتوردی بیماری لثه ایمپلنت.
6. تخریب استخوان پیشرونده در غیاب التهاب بافت نرم لثه.

تعریف کنونی پری ایمپلنت

یک شرایط پاتولوژیک که در بافت های اطراف کاشت اتفاق می افتد و به وسیله التهاب مخاط اطراف ایمپلنت و تخریب استخوان پیشرونده مشخص می شود. از لحاظ کلینیکی، التهاب لثه توسط پروپ کردن (probing) مشخص می شود در حالی که تخریب استخوان توسط رادیوگرافی مشخص می شود.

تبدیل موکوزیت به پری ایمپلنت

همانند دندان که ژنژیوت (التهاب لثه) به پریودونتیت (التهاب لثه و استخوان) تبدیل می شود، موکوزیت ایمپلنت هم به Peri Implantitis تبدیل می شود. البته در حال حاضر نما و یا شرایطی که نشان دهنده مرحله ورود موکوزیت به پری ایمپلنت باشد شناسایی نشده است. یعنی از لحاظ کلینیکی نمی توان مشخص کرد که دارای موکوزیت است یا بیماری لثه ایمپلنت و حتما نیاز به رادیوگرافی x-ray می باشد.

جرم و پلاک باعث التهاب بافت های لثه اطراف محل کاشت می شوند و منجر به بروز علائم کلینیکی التهاب (قرمزی وادم) می شود. در یک بازه 21 روزه از عدم رعایت بهداشت (مسواک)، سلول های التهابی (Bcell و Tcell)  بافت لثه را در حدود 0?14 mm فرا می گیرند.

چنان چه بیمار دارای موکوزیت در برنامه های مراقبت های حرفه ای دندانپزشکی (جرم گیری و ارتقا بهداشت دهان) شرکت کند، احتمال تبدیل موکوزیت وی به پری ایمپلنت حدود  20 درصد می باشد و در صورت عدم مراقبت حدود 45 درصد می باشد و این مساله نشان دهنده اهمیت مراقبت های دوره ای توسط بهترین متخصص ایمپلنت می باشد.

آغاز و الگوی پیشرفت بیماری و خصوصیات Peri Implantitis

بیشتر ایمپلنت ها اولین علائم تحلیل استخوان (>0.5 میلی متر) را بعد از سال دوم و تعداد بیشتری پس از سال سوم نشان می دهند. الگوی تحلیل استخوان در اطراف محل کاشت بیشتر از اطراف دندان است. در مورد ویژگی آن باید گفت که پری ایمپلنت دارای قرمزی، ادم، افزایش حجم  لثه، خون ریزی در لمس Bopt، ترشح چرک و تحلیل استخوان در نمای گرافیکی می باشد.

مقلد بیماری لثه ایمپلنت

ضایعات مخاطی دهان که می توانند پری ایمپلنت را تقیلد کنند شامل موارد زیر می شوند:

1. تومور های بدخیم اولیه (اسکواموس سل کارسینوما (scc)).
2. متاستاز تومور های بدخیم.
3. پالوژنیک گرافوتوما و ژانت سل گرانولوما.

ریسک فاکتور های انریکاتور های Peri Implantitis

1. تاریخچه پریودونیت (پیوره): پریودونتیت یک بیماری شایع است. رتبه ششم بیماری ها را در جهان دارد. حدود 50 درصد بالغین بالای 30 سال آن را دارند. در افراد بالای 65 سال این مورد به حدود 70 درصد می رسد. درمان آن در بیماران با تاریخچه پریودونتیت سخت تر و زمان بر تر است. بیماران با سابقه پریودونتیت در ریسک بالا تری برای ابتلا به پری ایمپلنت در حدود 5 برابر هستند.
2. سیگار: سیگار قویا باعث پریودونتیت مزمن و تحلیل استخوان در دندان می شود. ولی در کمال تعجب شواهد قطعی مبنی بر ریسک فاکتور بودن سیگار برای ایمپلنت و ایجاد Peri Implantitis وجود ندارد.
3. دیابت: دیابت یا بیماری قند یک گروه از بیماری های متابولیک هستند. شیوع جهانی دیابت در جمعیت بالغین حدود 8 درصد می باشد و این بیماری به عنوان یک ریسک فاکتور برای پریودونتیت (پیوره) محسوب می شود. شواهد در دسترس امکان نتیجه گیری قطعی در مورد تاثیر دیابت بر انجام کاشت دندان و لثه اطراف آن را نمی دهد ولی بعضی محققان معتقدند که دیابت تاثیری قابل توجه بر بیماری ایمپلنت دارد.

کنترل جرم و پلاک ضعیف

در بیماری های لثه دندان نبودن یک برنامه مشخص برای معاینات دوره ای باعث تخریب بیشتر لثه اطراف دندان می شود. در مورد کاشت دندان هم شواهدی قوی مبنی بر این که کنترل جرم و پلاک و معاینات دوره ای توسط بهترین متخصص ایمپلنت باعث کاهش ریسک ابتلا به پری ایمپلنت می شود و در صورت عدم رعایت آن احتمال ابتلا به بیماری لثه ایمپلنت تا 5-7 برابر بیشتر می شود.